แม้ในช่วงเวลาส่วนใหญ่หลังพระชนมพรรษา 60 พรรษา สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 จะมีพระวรกายแข็งแรง แต่พระพลานามัยของพระองค์ก็เริ่มถดถอยลงหลังการสิ้นพระชนม์ของพระราชสวามีเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2564 ซึ่งเวลานั้นพระองค์มีพระชนมพรรษา 95 พรรษา ต่อมาเดือนตุลาคมปีเดียวกัน พระองค์ทรงเริ่มใช้ธารพระกรในการเสด็จออกสาธารณะ[3] และทรงเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอยู่เป็นระยะ[4]

ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ทรงติดเชื้อโควิด-19[5][6] โดยมีพระอาการเล็กน้อย[7][8] พระองค์ทรงหายประชวรจากการติดเชื้อดังกล่าวและเริ่มปฏิบัติพระราชภารกิจอีกครั้งในวันที่ 1 มีนาคม[9][10]

หลังจากนั้น สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ปรากฏพระองค์ต่อสาธารณะน้อยลง โดยพระราชภารกิจส่วนใหญ่นั้น ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม ให้เจ้าชายชาลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์ในขณะนั้น เป็นผู้แทนพระองค์[11] ซึ่งรวมถึงรัฐพิธีการเปิดประชุมสภา[12] และพระราชพิธีฉลองสิริราชสมบัติครบ 70 ปี[13][14]

สองวันก่อนการสวรรคต สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ลิซ ทรัสส์ เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท เนื่องในโอกาสเข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ที่ปราสาทแบลมอรัล ในช่วงวันหยุดของพระองค์ ซึ่งต่างจากธรรมเนียมเดิมที่สมเด็จพระราชินีนาถจะโปรดเกล้าฯ ให้นายกรัฐมนตรีคนใหม่ของสหราชอาณาจักร เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท ณ พระราชวังบักกิงแฮม[15] วันต่อมาพระองค์มีกำหนดการประชุมกับคณะองคมนตรีผ่านทางออนไลน์ แต่ได้เลื่อนออกไปหลังจากคณะแพทย์ถวายคำแนะนำให้งดพระราชภารกิจ[16]